Arequipa
4 december 2018 - Arequipa, Peru
Op de Plaza de Armes - ja, bijna elke oude Spaanse koloniale stad heeft een Plaza de Armes - is een grote happening aan de gang - de jaarlijkse viering van de verjaardag van de nationale politie, waarvoor zo'n 1000 man van alle geledingen (van Policia Tourism tot de Special Forces) zijn aangetreden. Muziek, toespraken en marcheren - waarvan de gids later wat laatdunkend zegt, dat ze dat blijkbaar belangrijker vinden dan hun eigenlijke werk op straat. De kerst is ook hier al volop aanwezig met een immense kerstboom op het plein en tegen de avond zangkoren met kerstliederen.
We zien waarom Arequipa 'de witte stad' wordt genoemd - de Spanjaarden bouwden destijds met witte stenen een stadskern - waar de oorspronkelijke bewoners niet mochten wonen (wel 'dienen'). Later hebben de Spanjaarden op afstand van de stadskern verschillende Plaza's aangelegd als woonkern voor de oorspronkelijke bewoners - uiteraard met altijd een katholieke kerk aan een zijde. We zien hoe de stad aan alle kanten uitdijt - met 'jonge' stadskernen - en inmiddels een miljoen inwoners heeft. Het verhaal van de gids is weer gelardeerd met uitleg over de wijze waarop katholicisme en traditionele religie met elkaar verwoven zijn. Pacha Mama en Maria vullen elkaar aan, en de puma, de condor, de maiskolf en de nationale bloem van Peru zijn in het beeldhouwwerk op de kerken terug te vinden. We zien ook hoe de rijke Spanjaarden, na de onafhankelijkheid, lange tijd de macht zijn blijven houden - en eigenlijk nog machtiger werden, omdat ze geen belasting meer aan de koning van Spanje hoefden te betalen.
Het immense klooster van Santa Catalina - een doolhof - , is een bijzonder verhaal, o.a. omdat nonnen uit rijke families hier een eigen onderkomen hadden of lieten bouwen: woonruimte, slaapplaats, keuken.
We zien waarom Arequipa 'de witte stad' wordt genoemd - de Spanjaarden bouwden destijds met witte stenen een stadskern - waar de oorspronkelijke bewoners niet mochten wonen (wel 'dienen'). Later hebben de Spanjaarden op afstand van de stadskern verschillende Plaza's aangelegd als woonkern voor de oorspronkelijke bewoners - uiteraard met altijd een katholieke kerk aan een zijde. We zien hoe de stad aan alle kanten uitdijt - met 'jonge' stadskernen - en inmiddels een miljoen inwoners heeft. Het verhaal van de gids is weer gelardeerd met uitleg over de wijze waarop katholicisme en traditionele religie met elkaar verwoven zijn. Pacha Mama en Maria vullen elkaar aan, en de puma, de condor, de maiskolf en de nationale bloem van Peru zijn in het beeldhouwwerk op de kerken terug te vinden. We zien ook hoe de rijke Spanjaarden, na de onafhankelijkheid, lange tijd de macht zijn blijven houden - en eigenlijk nog machtiger werden, omdat ze geen belasting meer aan de koning van Spanje hoefden te betalen.
Het immense klooster van Santa Catalina - een doolhof - , is een bijzonder verhaal, o.a. omdat nonnen uit rijke families hier een eigen onderkomen hadden of lieten bouwen: woonruimte, slaapplaats, keuken.
