Santiago de Chile

Vier uur met Vincente door de stad geeft veel beelden en nog meer informatie. Eerst gaan we naar het westen, naar de 'oude' stad, Downtown, daarna naar het oosten, naar de nieuwe wijken, waar veel 'oude rijken' uit de oude binnenstad naar toe zijn getrokken, en waar je nu ook het hoogste gebouw van Z-Amerika kunt vinden (300 mtr). Veel grote familie-residenties (van boeren en mijnbouw-rijken) zijn in de oude stad leeg komen te staan - deze worden tegenwoordig vaak gebruikt door de algemene, de katholieke en de private universiteit.
Vincente zat in zijn jongere jaren bij de brandweer en hij laat dan ook verschillende brandweerkazernes zien. Omdat zijn grootvader Italiaan was, mocht hij bij een 'Italiaanse kazerne'. De kazernes blijken op nationaliteit georganiseerd te zijn - een van de manieren om de saamhorigheid van gelijke herkomst te bewaren.
Gisteren vroegen we ons al af, waarom er zoveel nattigheid in het park was, terwijl het nog niet had geregend, maar het blijkt, dat er zo weinig regen valt, dat alle openbare groen in de stad geïrrigeerd moet worden. Overal kom je de 'watergevers' tegen.
We zijn net op tijd bij het presidentiële paleis om de wisseling van de wacht te zien, die elke twee dagen plaats vindt - leuk voor toeristen, maar toch ook wel militair vertoon. Het is het paleis waar Salvador Allende door de coup van Pinochet zijn einde vond. Veel Chilenen zijn toen gevlucht, ook naar Nederland. Vincente heeft zijn toevlucht toen in Canada gezocht. We wandelen verder door de oude stad en treffen marktjes en een grote vismarkt. Ondertussen stuiten we ook nog op een demonstratie voor hogere aow-uitkeringen!! Op de Plaza de Armas, zo'n beetje het eerste plein dat de Spanjaarden aanlegden, wordt ons duidelijk, dat de Spanjaarden bij het veroveren/stichten van een stad/dorp een kant van de plaza aan de katholieke kerk toewezen - hier dus ook een grote kerk en een vreselijk grote pastorie.
Na de tour gaan we met het kabelspoor naar het standbeeld van San Cristóbal, met een prachtig uitzicht over de stad als beloning.
Tijdens de 'latarde'-wandeling zien we bij een groot cultureel instituut heel veel jongeren, veelal bezig met allerlei dansen - een prachtige sfeer op straat rond deze tijd. We sluiten af bij een Duitse eettent, waar grooootte sandwiches voor je neus worden klaar gemaakt.