Markten

Vandaag de eerste regen. Geruststellend was gezegd dat het ''s avonds wel een beetje kan regenen. Maar de volle laag kwam van boven: wind, onweer, veel water en hagelstenen als flinke stuiters. Wij zaten net op tijd in een eettentje. We kwamen van de 'centrale markt', waar we na ons middagdutje nog even naar toe waren: straten die tegen de avond weer vol staan met auto's en busjes, die niet vooruit komen, en een onwaarschijnlijke hoeveelheid volk dat op de smalle hoge stoepen tegen elkaar in vooruit probeert te komen. Voor nog een laatste boodschap? Of wat? De politie jaagt de vrouwen met koopwaar weg van de ingang, maar vijf minuten later zitten ze er weer lachend te keuvelen. Kijk naar de vrouwen achter Annette bij de ingang. Overigens horen we, dat vrouwen hier nog steeds op het tweede plan staan (geen vrouw achter het stuur te zien - te gevaarlijk - ze moeten beschermd worden...) en dat in steden waar de womens lib zich laat zien, de mannen bereid zijn om harde klappen uit te delen.
Eerder op de dag waren we, wat verder buiten het centrum, met de gids op de 'boeren markt' - hetzelfde drukke beeld, maar hier komen alleen de locals én hier is de witch-market. Een diep gerimpelde vrouw met ogen, die net onder haar muts de wereld in priemen, én geheel in het zwart, kan je toekomst maken of breken. Het geloof is hier een mix van traditionele religies en katholicisme. Vijfenzeventig procent van de Bolivianen gelooft in die traditionele krachtbronnen. Ze 'verkolen' (branden mag niet) dan ook regelmatig ''s avonds of' 's nachts een bordje met offerandes om geluk, rijkdom, etc. uit een andere wereld aangereikt te krijgen. Gaat het om grote wensen (een huis bv) dan is er een bijzondere offerande nodig: een foetus. We zagen het gisteren in het museum, maar op deze witch-market zijn ze te koop.
We hebben uiteraard nog even het museum bezocht, waar destijds Bolivia is gesticht waarna Bolívar er nog een jaar president is geweest. Zijn doel lag eigenlijk verder, namelijk bij het stichten van een grote zuid-amerikaanse staat - maar dat is niet gelukt. Met name de kerk, die destijds oppermachtig was, steunde dat idee niet. Bolivia heette voor de stichting Oud-Peru, en samengaan met Peru was wellicht een logische stap geweest. Zoals op zoveel plekken in de wereld is de kolonisatie hier ook met harde hand gegaan, evenals de uiteindelijke strijd tegen de kolonialen. Het geeft altijd een gemixt gevoel, ook hier in Sucre, dat er toch een zekere trots is op wat er in de koloniale tijd is opgebouwd en gerealiseerd.