Mesa Verde - 6 juni

Ondanks de regen toch maar naar het Mesa Verde National Park gegaan - ook vanuit de auto is er immers veel te zien - maar dat bleek eerst niet helemaal op te gaan. De bovenkant van het plateau zat 's morgens in de wolken, zodat er op de uitzichtpunten niets van de verre omgeving te zien was - maar wél van het mooie groene park zelf - waar overigens brand ook regelmatig huishoudt. Op zich wel een bijzonder fenomeen voor de klein behuisde Nederlander, dat je het park binnenkomt en dan eerst 40 kilometer moet rijden voor je bij de bijzonderheden komt. 

Mesa Verde is een plek waar de 'ancient pueblo' zogenoemde cliff-dwellings (woningen tegen de kliffen) hebben gebouwd. Deze zijn hier enerzijds mooi bewaard gebleven, maar ook gerestaureerd. Op verschillende plaatsen zijn deze vanaf de rim te zien, sommige kun je zelf bezoeken en weer andere zijn alleen onder begeleiding te bezichtigen, omdat het heel fragiel is. We hebben onder leiding van een ranger Cliff Palace, één van die onderkomens, bezocht. De tocht erheen en terug gaat voor een deel via uitgehouwen trappetjes in hele smalle rotsopeningen en ook via houten ladders. Het is mooi de ranger het verhaal te horen vertellen over de geschiedenis van deze 'cliff dwellers', hoe ze waarschijnlijk geleefd hebben en waarom ze redelijk plotseling deze onderkomens weer hebben verlaten (droogte? vijanden?). We hebben mazzel gehad bij deze rondleiding: 's morgens kaartjes gekocht voor half drie 's middags en laat nu tien voor half drie de regen er mee ophouden! 

Een terugkerend onderwerp in onze tocht langs het verleden van de indianen is de 'kiva' - een ruimte onder de grond waar de familie bij elkaar zit, ceremoniën houdt, danst, verhalen vertelt in de koude winterdagen, etc. Ook hier komen deze weer in grote hoeveelheden voor. Het bezoek aan Mesa Verde was leerzaam, interessant - en aan te bevelen. Op de terugweg wel van het uitzicht over de vlakte en de verre, witte bergtoppen kunnen genieten.

Aan het eind van de middag Durango nog bezocht. Genoten van het trein-museum en de stoomlocomotieven die er nog rijden. Elke dag wordt Durango-Silverstone met de locomotief nog gedaan, en we zagen ze binnenkomen - prachtig. Het is een typisch (wild) western stadje dat voor de toeristen geconserveerd wordt - leuk!

O ja, het was weer raak: afgelopen nacht wil ik in bed gaan liggen.... lakens, dekens, kussen nat - gelukkig niet zo erg als de vorige keer -