Rode aarde - 4 juni
5 juni 2015 - Oljato-Monument Valley, Verenigde Staten
Wakker geworden in de schaduw van bomen - bijzonder. We bezoeken Canyon de Chelly, waar we eerst wat uitleg krijgen over de bouw en inrichting van de vaste woningen van de Navajo. Vrouwen woonden - met de kinderen die nog geen man zijn - apart van de mannen, omdat die ook vaker rondtrokken. De typisch hoekige vorm van hun woningen, 'hogan' genoemd, van boomstammen en leem, zie je soms langs de weg terug, maar dan vaak van steen. Men is inmiddels gesetteld.
We rijden over de zuid-rim van de Canyon - het is een enorm rotsplateau waarin zo'n 'aardscheur' is ontstaan: rode rotsen, rode bodem. Er zijn nog overblijfselen zichtbaar van de vroegere bewoning (het Witte Huis tegen en in de rotswand kon zo'n 150 mensen bergen), en nu proberen dappere Navajo nog te leven van de kleine stukjes grond die ze (zonder kunstmest) bewerken - net genoeg (of net te weinig) om het gezin van te onderhouden. Op de enige plek waar je zonder begeleiding naar beneden mag, doen we een stukje van de trail.
Het bezoek aan de Canyon de Chelly (zo'n 20 mijl lang) geeft een contrast met het bezoek aan de Grand Canyon. Je ziet hier nog hoe de vroegere bewoners er leefden en er gebruik van maakten - je ziet een soort liefelijk tafereel voor je als je de woon- en landbouwplekken ziet, met een kalm stroompje dat zich door deze Canyon slingert.
Als we verder naar het noorden reizen, voert de navigatie ons over wegen de niet op onze kaart staan, maar we komen uit bij Kayenta, waarna we Monument Valley inrijden. Inmiddels zijn we de hele weg langs en door bergruggen en -ruggetjes gereden: vooral rode ruggen en rode grond - op de achtergrond donker en grijs - langs onder andere Black Mesa en de Rough Mountains. Bij Chinle zien we eerst nog mijlenlang tegen zo'n rode rug Navajo die daar hun bestaan proberen op te bouwen, onder andere met huizen in die typische vorm. Weer vooral onherbergzaam land waar slechts af en toe mogelijkheden lijken te zijn om de grond zinvol te gebruiken.
Na de vele rode ruggen -en allerlei vormen die deze aannamen- die we onderweg al gezien hebben, zijn we minder onder de indruk van de bouwwerken in het park Monument Valley. Mooi wat de natuur daar gemaakt heeft. De rit door de Valley met de camper hebben we voor halverwege afgebroken - niet zozeer omdat het niet boeide, maar de camper -en de borden, het drinkgerei en de pannen- maakten een zodanig geluid op de onwaarschijnlijk ruwe weg dat het erop leek we flinke schade zouden oplopen. Gelukkig viel dat achteraf mee. Vanaf de camping kunnen we nog steeds de bouwwerken zien. Het wordt donker aan de lucht en de camper staat te schudden van de wind.
We rijden over de zuid-rim van de Canyon - het is een enorm rotsplateau waarin zo'n 'aardscheur' is ontstaan: rode rotsen, rode bodem. Er zijn nog overblijfselen zichtbaar van de vroegere bewoning (het Witte Huis tegen en in de rotswand kon zo'n 150 mensen bergen), en nu proberen dappere Navajo nog te leven van de kleine stukjes grond die ze (zonder kunstmest) bewerken - net genoeg (of net te weinig) om het gezin van te onderhouden. Op de enige plek waar je zonder begeleiding naar beneden mag, doen we een stukje van de trail.
Het bezoek aan de Canyon de Chelly (zo'n 20 mijl lang) geeft een contrast met het bezoek aan de Grand Canyon. Je ziet hier nog hoe de vroegere bewoners er leefden en er gebruik van maakten - je ziet een soort liefelijk tafereel voor je als je de woon- en landbouwplekken ziet, met een kalm stroompje dat zich door deze Canyon slingert.
Als we verder naar het noorden reizen, voert de navigatie ons over wegen de niet op onze kaart staan, maar we komen uit bij Kayenta, waarna we Monument Valley inrijden. Inmiddels zijn we de hele weg langs en door bergruggen en -ruggetjes gereden: vooral rode ruggen en rode grond - op de achtergrond donker en grijs - langs onder andere Black Mesa en de Rough Mountains. Bij Chinle zien we eerst nog mijlenlang tegen zo'n rode rug Navajo die daar hun bestaan proberen op te bouwen, onder andere met huizen in die typische vorm. Weer vooral onherbergzaam land waar slechts af en toe mogelijkheden lijken te zijn om de grond zinvol te gebruiken.
Na de vele rode ruggen -en allerlei vormen die deze aannamen- die we onderweg al gezien hebben, zijn we minder onder de indruk van de bouwwerken in het park Monument Valley. Mooi wat de natuur daar gemaakt heeft. De rit door de Valley met de camper hebben we voor halverwege afgebroken - niet zozeer omdat het niet boeide, maar de camper -en de borden, het drinkgerei en de pannen- maakten een zodanig geluid op de onwaarschijnlijk ruwe weg dat het erop leek we flinke schade zouden oplopen. Gelukkig viel dat achteraf mee. Vanaf de camping kunnen we nog steeds de bouwwerken zien. Het wordt donker aan de lucht en de camper staat te schudden van de wind.
