Cusco
29 november 2018 - Cusco, Peru
Op een balkonnetje met uitzicht op het centrale plein, deze 'vrije' ochtend lekker ontspannen doorgebracht. Een bakkie en gebak en heerlijk voorjaarsweer.
Door de rondleiding in de middag leren we Cusco (Qosqo) kennen als het centrum van het Inca-rijk, dat een groot deel van Z-Amerika besloeg. Veel Inca-bouwwerken (heilige plekken) zijn door de Spanjaarden verwoest - van wat er nog resteerde is veel geroofd, terwijl stenen van traditionele bouwwerken voor de bouw van huizen zijn weggenomen. We zien in de stad de grote kathedraal, die is gebouwd op een oude heilige plek. Een andere kerk is tot drie keer toe door een aardbeving vergaan, terwijl de omringende 'Inca-muren' geen schrammetje pijn hadden (nu is er een museum neergezet). Gelukkig is de laatste (50?) jaren steeds meer besef ontstaan dat de Inca's "cultuur" hadden. De Spanjaarden begrepen de Inca's niet en beschouwden hen als cultuurloos. Maar alleen al het op maat maken en 'naadloos' (zonder cement) stapelen van stenen, de orïentatie op de zon, de onderlinge communicatie via de Inca-trails, en de organisatie van het land (bv voedselvoorziening) getuigen van vakmanschap en (ongeschreven) kennis en inzicht, cq van een hoogstaande cultuur. Dat besef - en de trots daarover - is in Peru de laatste jaren ook steeds meer gegroeid. We bezoeken buiten de stad nog een aantal overbijfselen/ruïnes.
De Spanjaarden probeerden met hun manier van doen de Inca-cultuur op te laten gaan in hun eigen cultuur - zo is er een mix ontstaan - Maria en Pachamama -, Spaanse soldaten huwden Inca-vrouwen (Mestiezen). Het bijzondere van de bouw van de kerken - maar ook andere bouwwerken - is de inzet van het vakmanschap van de inheemse bevolking daarbij: houtsnijwerk, schilderkunst, beeldhouwwerk, goud bewerken - en noem maar op. Cusco heeft nog steeds een universiteit - met twee faculteiten: rechten en tourisme - gericht op het levendig houden van de traditie. Zo had onze gids van vandaag een vijfjarige universitaire opleiding achter de rug.
Door de rondleiding in de middag leren we Cusco (Qosqo) kennen als het centrum van het Inca-rijk, dat een groot deel van Z-Amerika besloeg. Veel Inca-bouwwerken (heilige plekken) zijn door de Spanjaarden verwoest - van wat er nog resteerde is veel geroofd, terwijl stenen van traditionele bouwwerken voor de bouw van huizen zijn weggenomen. We zien in de stad de grote kathedraal, die is gebouwd op een oude heilige plek. Een andere kerk is tot drie keer toe door een aardbeving vergaan, terwijl de omringende 'Inca-muren' geen schrammetje pijn hadden (nu is er een museum neergezet). Gelukkig is de laatste (50?) jaren steeds meer besef ontstaan dat de Inca's "cultuur" hadden. De Spanjaarden begrepen de Inca's niet en beschouwden hen als cultuurloos. Maar alleen al het op maat maken en 'naadloos' (zonder cement) stapelen van stenen, de orïentatie op de zon, de onderlinge communicatie via de Inca-trails, en de organisatie van het land (bv voedselvoorziening) getuigen van vakmanschap en (ongeschreven) kennis en inzicht, cq van een hoogstaande cultuur. Dat besef - en de trots daarover - is in Peru de laatste jaren ook steeds meer gegroeid. We bezoeken buiten de stad nog een aantal overbijfselen/ruïnes.
De Spanjaarden probeerden met hun manier van doen de Inca-cultuur op te laten gaan in hun eigen cultuur - zo is er een mix ontstaan - Maria en Pachamama -, Spaanse soldaten huwden Inca-vrouwen (Mestiezen). Het bijzondere van de bouw van de kerken - maar ook andere bouwwerken - is de inzet van het vakmanschap van de inheemse bevolking daarbij: houtsnijwerk, schilderkunst, beeldhouwwerk, goud bewerken - en noem maar op. Cusco heeft nog steeds een universiteit - met twee faculteiten: rechten en tourisme - gericht op het levendig houden van de traditie. Zo had onze gids van vandaag een vijfjarige universitaire opleiding achter de rug.
